Kimseye yetemiyoruz. Kimseye.
Hele ben. Yetebildiğim hiçbir alan yok. Kendime yetemiyorum. Derslerime yetemiyorum. Projelere yetemiyorum. Aileme yetemiyorum. Arkadaşlarıma yetmeyle ilgili bir derdim yok çünkü artık arkadaşlarımla buluşmuyor, yeni arkadaşlar edinmiyorum.
Parasal anlamda da yetemiyorum. Yetirmeye çabalıyorum ama işe yaramıyor. Oradan oraya o ödemeyi yap buradan buraya bu ödemeyi yap. Yetmiyor.
Ağlamak istiyorum, uzun süredir ağlamamıştım. Gerçi ağlayacak yer de yok.
Bazen insan kendini hiçbir şeye yetişemiyormuş hep anın gerisinde kalıyormuş gibi hissediyor. İnşaallah en kısa sürede bu dönemi atlatırsın. :)
YanıtlaSilDaha da kötü oluyorum gibi
SilHayatında kolaylıklar dilerim. Bunu hissetmek kötü bir şey gerçekten. Geçecektir bir gün muhakkak.
YanıtlaSilO bir gün hemen gelse hiç hayır demem
SilBir şey diyeceğim. Yetme kaygımdan kurtulduğum anda, yetmeye çalışmayı bırakmaya başladığım anda yetebilmeye başladım. Tövbe estağfurullah.
YanıtlaSilDipnot: Parasal olarak hala yetemiyorum gerçi orası ayrı. *-*
Ondan bir kurtulabilsem, belki..
Sil