5 Aralık 2019 Perşembe
Biraz beyaz sonra siyah
Güzel haber!! Son yazdığım posttaki depresifliğim geçtiiii *yeeeey*
Ama tabii ki hayat -olmazsa olmaz dedi ve- onun yerine yeni sorunlar, yeni endişeler, yeni ihtiyaçlar ve yeni bilmem kaç tane şey daha getirdi. Lakin artık daha az (hatta hiç) depresif olduğumdan dolayı hiçbirine ''yeter artık, bir gidin başımdan'' demiyorum.
Anlatmaya baştan başlayayım..
Yaz o kadaaar yoğun geçti ki benim için hem bir şeylere telaş etmeye vaktim olmadı hem ağlamaya zırlamaya. Çünkü çok çalışıyordum. Gerçekten. Kelimenin tam anlamıyla ÇOK. Bunun nedeni elbette ki çalıştığım yerin yoğun bir dönemde olmasıydı. Bir de benim ''Yazın çalışayım kışın sefasını sürerim.'' deyip bütün mesailere kalmam.
Bu kadar çalışmama rağmen güzel de bir yaz oldu benim için. Hem kışın sefa sürebilecek kadar para biriktirdim (gerçi şu sıralar çok sefa sürebileceğim gibi durmuyor, klasik plan bozulma muhabbetleri.. Buna da alıştım..) hem arkadaşlarımla işten sonra bool bool (özellikle Tavukla -ondan daha önce bahsetmiş olmam gerekiyor ama muhtemelen farklı bir isimle bahsettim, en yakın arkadaşım-) buluştum hem de benim için önemli olabilecek biriyle tanıştım. Durum tanışmaktan ibaret ama olsun artık, elimizden gelen bu.
Okul başlayalı da 1 ayı
.
.
.
Yukarıdakileri yazalı 2 ayı geçmiş..
Ne kadar mutlu olduğumu anlatamadan yine buraya mutsuzluğumu ifade etmek için geldim.
Isınamıyorum..
İnsanlara.. bakışlara.. duruşlara..
En çok da kendime ısınamıyorum. İçimdeki çukuru dolduruyorum sonra yeniden açıyorum..
Tam her şey yolunda gidiyor derken kendimi yine uçurumun kenarında buluyorum.
Hem hiçbir derdim yokmuş gibi hem de en büyük dertler bendeymiş gibi hissediyorum..
Isınamıyorum..
Yaşamaya ısınamıyorum.. Gün içinde defalarca ''bitse de gitsek'' diyorum.
Defalarca ''hayal kurma'', ''plan yapma'', ''düşünme'' diyorum ama olmuyor. Günün sonunda hayal kurmuş, plan yapmış, düşünmüş oluyorum. Sonra bunların teker teker yıkılışını izliyorum.
Ağlayasım geliyor ama ona bile mecalim yok. Öylece durmak, durmak ve durmak istiyorum. Bütün insanlardan kaçmak, yok olmak.. sadece kendime değil onlara da zarar vermek istiyorum.
Korkuyorum. Hayatta en çok istediğim 1. şeyin yok oluşunu izlerken 2. şeyin de avucumun içinden kayıp gitmesinden korkuyorum..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Tesekkur ederim, siz de 😊
YanıtlaSilhey yaz iyi geçmiş yaa para biriktirmen de çok akıllıcaa. planlar tutmaz zaten yaaa yaşar gidersin ki işteeee :) biriyle tanıştın ya onu yine görürsün ki sonraa. ya kendine çok yüklenme yaaa. herkes senin gibi ki bi çukur bi huzur yanii :) heey hayaller planlar hep öyledir ki ama olsun kurmak tatlı yinee :) ay kimseye zarar vermeeee sakııın :) o birinci şeyi de ikinci şeyi de yine yakalarsın yaaa geçer hepsi yenisi gelir amaa :)
YanıtlaSilTanıştım ve tanıdım galiba. Ve daha fazla tanımamaya karar verdim. Umarım çokgerekmedikçe karşılaşmayuz diyorum :D
Sil2. şeyin gitmemesi için elimden gelen her şeyi yapacağım, kaçarsa da dediğin gibi yakalamaya çalışacağımm
pekii :)
SilAaaaaa ne zamandır buralara uğrayamıyordum T-T Sen benim kader yoldaşım mısın.... Gerçekten seni anlıyorum, sanırım bazen hayal kurmak yerine anı yaşamaya gerekiyor şu son zamanlarda onu fark ettim çünkü biz ne kadar plan yaparsak yapalım hayat yine bildiğini okuyor. Ben de günümün çoğunu bitse de gitsek modunda geçiriyorum ama sanırım şu sıralar kendim için çabalamaya başladım. Bir şeyleri değiştirmeye çabalıyorum -ne kadar başaramasam da- kendime "en azından denedim" demek istiyorum. Umarım 2020 senin için güzel başlar ve öyle devam eder, sevgilerimle ♡
YanıtlaSilAynı düşüncedeyim seninle. Anı yaşamak hem daha keyifli hem daha dertsiz ama -bu plan olmasa bile- ileride olabilecek şeyleri düşünmeden edemiyor insan. Ve de dediğin gibi hayat yine bildiğini okuyor..
SilBen de kendim için çabalamaya çalışıyorum galiba ama bazen -işte o bazenler bitiriyor beni- her şeyi bırakıp sessizlik içinde yok olmak istiyorum. Umarım 2020 hepimiz için daha güzel bir yıl olurr.